Kasaplık Hayvanların Beslenmesi (Sığır Besisi)

SIĞIR BESİCİLİĞİ

 Prof.Dr. Murat Görgülü

Besi; tüketici istemlerinekarşılık verecek düzeyde mozayikleşmeye sahip olan bir karkası en kısa sürede ve ekonomik olarak elde etmek amacıyla hayvanların yoğun şekilde beslenmesi olarak tanımlanabilir. Ancak damızlık özelliği göstermeyen genç erkek ve dişiler ile düşük verimli ve yaşlı sığırların belli miktar ve kalitede et elde edebilmek için kesimden önce belli bir süre özel olarak beslenmesi de Sığır Besiciliği olarak tanımlanmaktadır. Bütün hayvansal üretim kollarında olduğu gibi besicilikte de karlılık kasaplık hayvandan elde edilen performans ve bunun için yapılacak masraflara bağlıdır. Besi performansı, canlı ağırlık kazancı hızı (kg/gün) ve 1 kg canlı ağırlık kazancı için kullanılan yem miktarı (kg kuru madde/kg canlı ağırlık kazancı) ile belirlenmektedir. Hayvanın günlük canlı ağrılık artış hızı ise özellikle genotip ve bu genotipin performansını ortaya koyabileceği çevre koşullarının sağlanmasına bağlı olarak ortaya çıkmaktadır.  Ayrıca beside günlük canlı ağırlık artış yanısıra elde edilen etin kalitesi de hayvanların genotipleri yanında, cinsiyet, yaş ve konformasyon gibi faktörlerden de önemli düzeyde etkilenmektedir.

Besi performansı çok çeşitli faktörlerin etkisinde gerçekleşir. Bu faktörleri, hayvana bağlı fakörler, pazara bağlı faktörler ve üretim sürecinde meydana gelen uygulamaların etkisi olarak gruplandırmak mümkündür.

Besi performansını etkileyen hayvan ile ilgili faktörler;

• Irk:Etçi veya kombine ırkların erekek danaları sütçülerden daha iyi performans sağlar.
  • Siyah Alaca ve yerlilerle karşılaştırıldığında simental, montofon ve bunların siyah alacalarla melezleri daha hızlı canlı ağırlık kazanırlar, kg canlı ağılrık kazancı için daha az yem tüketirler ve daha yağsız karkas verirler.
  • Siyah Alaca gibi sütçü ırklarda 1200-1300 g/gün canlı ağırlık kazancı elde edilebilirken, simental ve montofon gibi kombine ırklarda 1400-1500 g/gün ve etçi  ırklarda (Angus, Charoles gibi) ise 1500-1700 g/gün canlı ağırlık kazancı elde edilebilmeketdir.
• Yaş ve canlı ağırlık:Yaşlı hayvanlarda canlı ağırlık kazancı yağlanma şeklinde olduğundan 1 kg canlı ağılrık kazancı için gerekli yem miktarı genç hayvanlara göre ciddi miktarda yükselir.
  • Örneğin 200 kg canlı ağırlıkta Siyah Alaca erkek dana kaliteli bir besi rasyonu ile 1 kg canlı ağırlık kazancı için 4-5 kg kuru madde tüketirken, 400 kg canlı ağırlıkta ki bir  hayvan 1 kg canlı ağırlık kazancı için yaklaşık 7-8 kg kuru madde tüketmektedir.
  • Bununla birlikte çok genç hayvanlarla besi yapmak, yem tüketim kapasitelerinin düşük olması nedeniyle de etkin olmayabilir.
  • Bu nedenle genç erkek danaların 250-300 kg canlı ağılığa kadar büyütülüp sonra besiye alınması yem tüketim kapasitelerinin artmasına bağlı canlı ağırlık kazançların artması nedeniyle tercih edilebilir.
• Cinsiyet: Besi erkek hayvanlarla yapılır. Ancak damızlık dışı hayvanlar değerlendirilmek istendiğinde dişiler de besiye alınabilir.
  • Erkekler dişilere göre daha hızlı ağırlık kazanırlar, kg canlı ağılrık kazancı için daha az yem tüketirler ve karkasları daha yağsız olur.
  • Erkekler kastre edilebilirler. Kastre erkek danalar, normal erkek lerden daha yavaş canlı ağılrık kazanırlar, yemden yararlanmaları daha kötüdür ve karkasları daha yağlı olur.
  • Kasaplık materyalde erkek dana>kastre erkek dana>düve şeklinde performans sıralaması yapılabilir.
• Kondisyon:Çok erken yaşlardan itibaren yüksek besleme düzeyinde tutulan hayvanlar erken yağlanmaya başladıklarından, beklenen kesim ağırlığına 50-100 kg daha düşük canlı ağırlıkta ulaşırlar.
  • Bu nedenle besiye alınacak hayvanların kemikli, iskeleti gelişmiş ancak kondisyonu düşük (nispeten zayıf) hayvanlar olmasına dikkat edilmelidir.
  • Düşük kondisyonlu fakat kavruk kalmamış hayvanlar beside serbest yemleme koşullarında daha yüksek canlı ağırlık  kazanmaktadır (telafi edici büyüme).

Sığır besisi yapan bir yetiştirici bu konuları dikkate alarak materyal temin ettiği zaman hayvan seçimi ve uyguladığı besi ile pazara ne zaman ne özellikte, ne kadar et üreteceğini planlayabilecek duruma gelir. Günümüzde hayvanın sadece kilo alması değil üretilen etin kalitesi de büyük bir önem taşıdığı için besi materyali hayvan seçimi çok büyük önem arz etmektedir.  Seçilen materyale uygun besi yapıldığında da karlılık doğru orantılı olarak artmaktaır.

Besi dendiği zaman normal olarak entansif besi anlaşılması gerekir.Hangi sistemde olursa olsun yapılan uygulamanın yapılacak tartım ve ölçümlerle değerlendirilmesi gerekir.

Pratikte entansif sığır besisinin iki şekli söz konusudur.

Birinci şekil beside, 250-300 kg civarında olan besi materyali hayvanların 15-20 günlük adaptasyon yemlemesinden sonra yoğun besi yemi (%80-90 kesif yem, %10-20 kaba yem) ile 5-8 ay sürecek besiye alınması ve hayvanların 1200-1300 g/gün canlı ağırlık kazancıyla 550 kg olduklarında kasaba gönderilmesidir.

İkinci uygulama ise daha genç yaştaki hayvanların örneğin 100-150 kg canlı ağırlığa sahip olan genç erkek danaların ucuz kaba yem dayalı olarak 600-800 g/gün canlı ağırlık kazanacak şekilde 250-300 kg’a kadar büyütülmesi ve sonrasında 15-20 günlük adaptasyon yemlemesiyle yine yoğun besiye tabi tutulması şeklinde uygulanmaktadır. Besi sonu canlı ağırlığı hayvan pazarlarında sıklıkla karşılaşılan Siyah Alaca ve melezlerinde 550 kg; kombine ırklarda 600 kg ve etçi ırklarda ise 700 kg dolaylarında gerçekleşmektedir.

Bu iki şekil besi uygulamasının temel özellikleri;

• Düşük canlı ağırlıkta (100-150 kg) yoğun besiye alınan hayvanlar  erken fizyolojik olgunluğa gelerek yağlandıklarından 250-300 kg da yoğun besiye alınanlardan 50-100 kg daha düşük canlı ağırlıkta kesime gönderilmek durumu söz konusu olmaktadır. Bu nedenle besi materyalinin çok genç yaşta yoğun besiye alınması, hayvanın düşük bir karkas ağırlığında satılması gibi büyük bir dezavantaja sahtipir.
• Yüksek kesif yemle hayvanların besiye alınmasının en önemli avantajı hızlı ve etkin canlı ağırlık kazancıdır.
• Toplama hayvanla besi yapılıyor ise sürekli kesif yeme dayalı beside erken fizyolojik olgunluğa ulaşmasıkıntıısndan kurtulmak için 250-300 kg hayvanlar satın alınarak besiye başlanması bir çözüm olabilir.
• Doğrudan yoğun besi yapılan sistemlerde yılda iki dönem besi yapmak mümkündür. Ancak büyütme+besi şeklindeki uygulamalarda yılda ancak bir dönem besi yapılabilmektedir. Dolayısıyla yılda iki kez besi yapılabilen sistemi tercih eden işşetmelerde faiz gideri yıl boyu yapılan büyütme+besiye göre daha düşüktür.
• Büyütme+besi şeklinde uygulanan sistemde gübre üretimi de diğerine göre yüksektir. Dolayısıyla gübreden kurtulmak için daha fazla masraf yapılması gerekmektedir.
• Büyütme+besi şeklinde uygulanan sistemde büyütme aşamasında genç hayvanların kaba yemlere dayalı büyütme rasyonlarıyla yemlenmeleri fizyolojik olgunluğu geciktirmekte ve yoğun besi döneminde hayvanlar telafi edici büyüme gösterebilmektedirler. Yoğun besiye alınacak hayvanların iskeleti gelişmiş ancak zayıf kondisyonlulardan seçilmesinin nedeni de bunların telafi edici büyüme gösterme kabiliyetleridir.
• Telafi edici büyüme:akranlarına göre yetersiz enerji alımı nedeniyle düşük canlı ağırlık kazanan hayvanların normal besleme koşulları sağlandığında akranlarından daha hızlı canlı ağırlık kazanmalarına telafi edici büyüme olarak tanımlanmaktadır.
• Büyütme+besi uygulamasının büyütme aşamasında posalar, silaj ve mera imkanları kullanmak mümkündür. Bunların ucuz ve bol olması yemleme masraflarını azaltabilir.

Bu genel değerlendirme yanında rasyonda kullanılan kaba yem düzeyi farklı çağlardaki besi materyalleri için aşağıdaki şekilde gruplara verilmesi önerilebilir.

100-200 kg canlı ağırlıktaki danalar için              %40-50

200-400 kg Canlı ağırlıktaki danalar için             %20-30

>400 kg dan büyük danalar için                         %10-20.

Bu iki besi uygulaması dışında sürekli silaja dayalı besi veya meraya ilaveten ek kesif yem verilerek yapılan beside de tatmin edici sonuçlar alınabilir. Ancak çok uzun süre hayvanın elde  tutulması gerekir. Ayrıca 350-400 kg’dan sonra yüksek canlı ağırlık kazancı için sadece kaba yem yeterli olmaz ve ciddi kesif yem verilmesi gerekir. Silaj ve meraya dayalı alternatif besilerde hayvanların canlı ağırlığına ve kaba yemin kalitesine bağlı olarak hayvan başına en az 2-4 kg/gün kesif yem verilmesi gerekir.

Dışardan satın alınan ve işletmeye getirilen hayvanların besiye hazırlanması;

1. İşletmeye yeni gelen hayvanlar diğer hayvanlardan ayrı bir yere (izole; karantina) konulmalıdır. Muhtemel bulaşıcı hastalıklar ihtimaliiçin bu süreçte kotrol edilemsi gerekir.
2. Uzun bir taşıma periyodundan sonra hayvanların sakin bir şekilde dinlenebilmeleri için konuldukları izolasyon bölmesi temiz ve dezenfekte edilmiş olmalıdır.
3. Taşıma sonrası stresli dönemde hayvanların soğuk, sıcak ve yağıştan korunması önemlidir. Bu nedenle hayvanların getirildiklerinde konuldukları bölmelerde sundurmalar bulunmalıdır.
4. Gelen hayvanlar arasında  kavga ve yararlanmaların daha az olması için canlı ağırlık, boynuzluluk ve daha önceki yetiştirme koşulları gibi faktörler dikkate alınarak gruplama yapılmalıdır.
5. Bölmelerde hayvan başına ayrılacak alan miktarı, sıkışıklık olmayacak ve her bir hayvan yeter yemlik alanı bulacak şekilde planmalıdır.
6. Hayvanlar işletmeye ilk geldiklerinde, iç ve dış parazit mücadelesi yapılmalıdır.
7. İşletmeye yeni gelen hayvanlara birkaç saat dinlendikten sonra temiz su verilmelidir. Açık sürekli akan sular en iyisidir. İşletmeye yeni gelmiş hayvanlar için otomatik suluklar hayvanların alışma zorluğu nedeniyle tercih edilmemelidir.
8. Koruyucu aşılar için bölgeler arasında farklılıklar bulunur. Bu nedenle bölgeye uygun aşılama programı uygulanmalıdır. Aşılama programı içinde yer alabilecek en önemli hastalıklar şap ve sığır vebasıdır.
9. Taşıma stresinin olumsuz etkisini azaltmak için vitamin takviyesi yapılabilir.
10. İşletmeye yeni gelmiş hayvanların yemliklerinde 1. gün orta kaliteli ve sınırlı miktarda kuru ot bulundurulmalıdır. Kuru ot ile 1 kg’a kadar kesif yem de konabilir. 2. gün aynı yemlemeye devam edilebilir. 3. günde kesif yem miktarı 2 kg’a çıkarılabilir. Eğer rasyonda faklı kaba yemler kullanılacaksa 3.günden sonra rasyonda azar azar bu yemler kullanılmalı ve hayvanların bu yemlere adaptasyonu sağlanmalıdır.
11. Başlangıçta besi yemine adaptasyon, kaba/kesif yem oranı değiştirilerek yapılablir. Bunun için besi başlangıcından rasyonda kesif yem oranı %35 ile başlatılıp, 4-5 gün arayla %55, %75’e ve nihayet %80-90 a kadar çıkarılarak entansif besi yemine geçilebilir. Bu şekilde en az 2-3 haftalık bir geçiş dönemi uygulanmalıdır. Bu koşullarda adaptasyon yemlemesi 15-20 gün içinde tamamlanabilir. Bu sürede sığırların dışkısı kontrol edilerek  gelişmesi muhtemel asidoz riskine karşı yemlemede düzenleme yapılması riskleri azaltacaktır.

Beside Performans ve Karkas Kalitesi

Daha önce de ifade edildiği gibi besi perfromansını değerlendirmede temel kriterler hayvanın yem tüketim kapasitesine bağlı olarak gelişecek olan günlük canlı ağırlık artışı ve yemden yararlanma (günlük yem tüketimi/günlük canlı ağırlık artışı) oranıdır.

Beside belirlenen günlük ağırlık artışı;

• Hayvanın büyümesinden (kas, kemik doku, organ ve bağ doku kitlesinde hücre büyümesi ve çoğaması ile meydana gelen artış),
• Semirme (yağ birikimi)
• Sindirim sistemi doluluğunun (sindirim sistemi ağırlığı ve sindirim sistemindeki artık yemler) etkisi ile değişim gösterir.

Beside bu canlı ağırlık formlarından en ekonomiği büyüme formunda canlı ağırlık kazancıdır. Zira büyüme formunda canlı ağırlık kazancı mineral ve protein birikimi şeklinde olmaktadır. Bu form canlı ağırlık kazancının yem maliyeti enerji içerikleri düşük olduğundan daha düşüktür. Başka bir deyişle genç hayvanlarla besi yapmanın yem maliyeti  ergin canlı ağırlığa yakın olan yaşlı hayvanlara göre daha ucuzdur. Ancak genç hayvanlarda da yem tüketim kapasitesinin düşük olması günlük canlı ağırlık artışını sınırlayabilir. Bu nedenle  kültür ırkı sığırların bacaklı-zayıf ve 250-300 kg canlı ağırlıkta olanlarının besiye alınmaları ideal performans için önerilebilecek besi başı canlı ağırlıktır.

Semirtme hayvanların gereksinmesinin üzerindeki enerjinin vücut dokularında yağ olarak depolanmasıdır. Semirtmenin amacı etin yumuşak, sulu ve güzel kokulu özelik kazanmasıdır.

Et kalitesi açısından yağlandırma;

a) Karın, kasarası, ve deri altı yağ depolanması: Bu tip bir  yağlanma istenmeyen yağlanmanın büyük bir kısmını içerir. Fakat mozayikleşmenin gerçekleşerek et kalitesinin artması  için de yağlanma kaçınılmazdır.

b) Kasiçi yağlanma: Kasiçi yağlanma genel olarak mozaikleşme olarak değerlendirilir.

Karıniçi, kasarası, ve derialtı yağ depolanması olmadan mozayikleşmenin elde edilmesi zordur. Bu nedenle belli bir mozayikleşme sağlamak için hayvanın yağlandırılması (semirtilmesi gerekir.

Genel olarak tüketici yağlı et yerine belli miktarda mozayikleşmiş (kasiçi yağlanma) yağsız eti tercih etmektedir. Yağ çiftlik hayvanlarında canlı ağırlık kazancının en çok maliyeti olan unsurudur. Bu nedenle çiftlik hayvanları, tüketici tarafından kabul edilebilecek bir mozayikleşmeyi sağlayacak düzeyde semirtilmelidir.

Besin Madde Gereksinmesi:

Kuru madde tüketimi:Canlı ağırlık, mevsim, rasyonun nem içeriği gibi fakötlere bağlı olmakla birlikte besideki hayvanlar canlı ağırlıklarının %2-2.5’u kuru madde tüketirler.

Enerji gereksinmesi:Beside en önemli besin maddesi enerjidir. Canlı ağırlık kazancı ve yemden yararlanma rasyonun enerji düzeyi ile ilgilidir. Rasyon enerji düzeyi rasyonda kesif yem oranının artmasıyla artar. Yüksek enerji canlı ağırlık kazancını artırır ve kg canlı ağırlık kazancı için tüketilen yem miktarını azaltır. Ancak karkasın daha yağlı olmasına neden olur. Yoğun beside kesif yem oranı %80-90’lara çıkarılması gerekir.

Protein gereksinmesi:Beside eğer hayvanlar çok genç değiller ise rasyon protein düzeyi önemli değildir. 250-300  kg canlı ağırlığa kadar %12-14 ham protein, 300 kg’ın üzerindeki canlı ağırlıkta ise %9-12 ham protein gereksinmeyi karşılamaktadır. Protein düzeyi ve kalitesi genç hayvanlarda canlı ağırlık kazancını ve yemden yararlanmayı iyileştirebilirken, karkas kalitesinde çok etkili değildir.

Vitamin Mineral gereksinmesi:Yemin enerji ve proteinin etkin kullanımı, yaşamsal faaliyetlerin sağlıklı bir şekilde gerçekleşmesi açısından vitamin ve mineral gereksinmelerinin dengelenmesi gerekir.

Su Gereksinmesi: Besideki hayvanlarda toplam yem ve besin madde alımı canlı ağırlık kazancının iyileşmesi açısından temel gereksinmedir. Yeterince su tüketmeyen hayvanlarda sindirim aktivitesi sağlıklı bir şekilde gerçekleşmediğinden yem tüketimi  düşer. Bu bakımdan genellikle göz ardı edilen su ihtiyacı üzerinde dikkat sarf edilmesi önemlidir.

Beside Karşılaşılan Metabolik Problemler:

Asidozis:Yüksek miktarda kesif yem alımına bağlı olarak rumen pH’sının 6’nın altına düşmesi asidoz olarak bilinir. Entansif beside en önemli problem asidozisdir. Hayvan belki sadece asidozisten ölmez, ancak performansı önemli düzeyde düşer. Genellikle asidozis 1-2 saat gibi kısa bir süre içinde hayvanın yüksek miktarda kesif yem tüketmesi halinde ortaya çıkar. Ayrıca kısıtlı yemleme-hayvanları aç bırakma gibi yemlik yönetimi hataları ilk yemlemede aşırı yem tüketimine neden olabilir. Asidozun muhtemel nedenleri,

1. Nişasta yıkılabilirliği yüksek kaynakların rasyonda kullanılmış olması,
2. Bir öğünde fazla miktarda kesif yemin birden verilmesi,
3. Düşük partiküllü kaba yem kullanımı,
4. Ani yem değişikliği (düşük kesif yeden yüksek kesif yeme geçiş),
5. Yemleme hataları ve yemlik yönetimindeki hatalardır.

Asidozise Karşı Yönetsel Önemler;

• Rasyonda kaba yem düzeyini dengelemek için kuru madde bazında en az %10-20 kaba yem veya toplam rasyonda %17 ham selüloz bulundurmak,
• Hayvan başına 1 kg kadar kaba partiküllü kaba yem kullanmak veya serbest seçenek olarak kaba partiküllü yem temin etmek,
• Yeni rasyonlara aşamalı olarak geçmek,
• Problemli durumlarda rasyonda kaba yem düzeyini artırmak, kaba yemin partikül boyutunu artırmak ve tampon madde kullanımı gibi önlemleri dikkate almak gerekir.

Şişme:

Şişme rumende gaz birikmesi sonucu rumenin normal fonksiyonlarını kaybetmesidir.

Şişme;

• yemlemenin yönetiminde yapılan hatalardan,
• yemin doğasından,
• hayvandan
• ve mikrobiyel faktörlerden kaynaklanmaktadır.

Rumende gaz sürekli olarak üretilmektedir ve üretilen gaz miktarı besleme düzeyi arttıkça artış göstreme özelliğindedir. Normal olarak bu gazlar geviş getirme sırasında gaz çıkarma ile elimine edilebilmektedir. Rumende gaz birikmesi diyafram ve akciğere baskı yapmak suretiyle solunumu güçleştirir ve sonunda ölüm ortaya çıkabilir. Şişme vakaları iki grup altında incelenebilir. Bunlar;

• Serbest gaz şişmesi ve
• Köpüklü şişmedir.

Serbest gaz şişmesinin nedenleri,

• Patates, elma, şalgam gibi ürünlerin parçalanmadan yemlemede kullanılması sonucu yemek borusunun tıkanması,
• Şiddetli pnömoni olan veya retikuluma yabancı madde girişiyle vag sinirinin zarar görmesi neticesinde ön mide hareketlerinin durması,
• Göğüs kafesi içinde ve abdominal alandaki ödemler ve yangılarla yemek borusunun şekil değiştirmesi, sıkıştırılması ve gaz çıkışının bu yolla engellenmesi,
• Şiddetli asidozisle (fazla kesif yem tüketimi) ortaya çıkan rumen hareketlerindeki düşüş (arpalama=deneleme=evinleme),
• Kas kasılmasında önemli rol oynayan Ca yetmezliği (hipokalsemi) nedeniyle rumen duvarlarının kasılma şiddetinin düşmesidir.

Serbest gaz şişmesi ani olarak ortaya çıkmakta ve ölüme neden olabilmektedir. Bu nedenle köpüklü şişmeden daha fazla bilinmektedir.Bununla birlikte besi ve süt sığırı işletmelerinde, özellikle de besi işletmelerinde ki şişme vakalarının %90’ı köpüklü şişmeden kaynaklanmaktadır.

Köpüklü Şişme;

Rumende oluşan köpüğün rumen gazlarını hapsetmesi sonucu ortaya çıkan şişme vakalarıdır.

Rumende oluşan köpüğün iki kaynağı vardır.

• Merada ve taze otlarda bulunan stoplazmik proteinler rumende köpük oluşumuna neden olur.
• Entansif beside ise oluşan köpüğün kaynağı mikroorganizmalardır.

Bu faktörler nedeniyle de şişme vakaları mera şişmesi veya besi (kesif yem) şişmesi şeklindede alt gruplamaya tabi tutulabilir.

Köpüklü şişmede mide sondası veya rumen trokarıyla gaz çıkışı tam olarak gerçekleştirilemez. Çünkü gaz köpük içinde hapsedilmiştir. Bu tip vakalarda köpük önleyici preparatlar kullanılmaktadır. Ayrıca pratikte bitkisel yağlar, gres yağı, mineral yağlar köpük kırıcı olarak kullanılabilir.

Şişmeye karşı kaba kesif yem oranı, adaptasyon yemlemesi, ani yem değişikliği, kaba yemin partikül büyüklüğü gibi yönetsel konulara ayrıca dikkat edilmesi gerekir.

Karaciğer apsesi:

Yüksek düzeyde kesif yem kullanımı ile gelişen şiddetli asidoz vakalarıyla rumen duvarlarında yangı ortaya çıkmaktadır.Yangıyla gözlenen rumen duvarı erozyonu ve ülserleri (rumenitis) bir kısım patojen mikroorganizmaların buralardan kan dolaşımına geçmesine neden olur.

Yüksek kesif yemden kaynaklanan problemlerde alınması gereken önlemler karaciğer apsesinin önlenmesinde etkili olan önlemlerdir. Karaciğeri apselenen hayvanlarda besin maddelerinin metabolizmasında ana ekseni oluşturan karaciğer aktivitesindeki bozulma hayvanlarda performans düşmesine neden olur. Karaciğer apseli olanlar ile normal hayvanlar karşılaştırıldığında canlı ağırlık kazancı normal hayvanlarda hasta hayvanlardan %10-15 daha yüksek olmaktadır.