Giriş
Ticari amaçla yapılan hayvan yetiştiriciliğinde amaç belli bir gidere karşılık en yüksek verimi elde etmektir. Bu ise uygun genetik yapı ve bu genetik yapıyı ortaya koymaya olanak sağlayacak çevre koşullarının temini ile mümkün olabilir (Mutaf ve Sönmez, 1984). Çiftlik hayvanlarında büyüme, laktasyon ve maksimum genetik potansiyellerinde döl verimi, büyüme ve gelişme aşamaları ile sonraki ergin dönemde maruz kaldığı çevre ve interaksiyonlar önemlidir (Johnson, 1987). Çevre koşulları, hayvanın büyümesini, gelişmesini ve verimini etkileyen tüm dış etkenleri kapsar. Sıcaklık, oransal nem, hava hareketi, radyasyon, aydınlanma, hava kalitesi, barınak özellikleri (havalandırma, yalıtım vb) ekipmanlar, yemleme sistemi, su temini, sürüde sosyal hiyerarşi, birim başına ayrılan alan miktarı, aydınlatma, ses, koku, atmosferik basınç, hastalık etmenleri gibi faktörler önemli çevre koşulları olarak sıralanabilir (Ekmekyapar, 2001). Çiftlik hayvanları için konfor bölgesi olarak en uygun çevresel koşullar, verimlerini ve vücut sıcaklıklarını hiç zorlanmadan koruyabildikleri iklimsel koşullardır (Akman, 1998). Bu koşulların, alt ve üst atmosfer sıcaklık değerleri 13- 15 oC, oransal nem için %60-70, 5-8 km/saat rüzgar hızı ve orta derecede solar radyasyondur (Yousef, 1985; Özkütük, 2006). Ancak, çiftlik hayvanları sahip oldukları bazı özellikler nedeniyle bu sıcaklık değerlerinin dışında, çok daha geniş bir aralıkta da verimlerini, bu bölgedekine göre önemli azalmalar olmadan da sürdürebilme yeteneğindedirler. Uygun sıcaklık bölgesi olarak tanımlanan bu bölge – 5 oC ile +25 oC arasında yer almaktadır.
Loading…
Reload document 
Open in new tab 
